Dennis Rodman trafił do NBA w 1986 roku. Został wybrany dopiero z 27. numerem drugiej rundy draftu przez Detroit Pistons. Jego grę charakteryzowała podkoszowa agresja, zażartość i walka o każdą piłkę. Poza parkietem słynął z kolei z szalonego stylu życia. Mimo to skrzydłowy doskonale wpasował się w styl zespołu „Tłoków”, z którymi tworzył legendarnych „Bad Boys”. W 1989 i 1990 roku Dennis Rodman wygrywał z Pistons mistrzostwo NBA, dwukrotnie pokonując na swojej drodze Chicago Bulls, na których czele stał Michael Jordan. W czasach swojej świetności Rodman zaliczał średnio ponad 18 zbiórek na mecz i uznawany jest za jednego z najlepszych zbierających w historii, który do perfekcji opanował sztukę przewidywania, w jaki sposób piłka odbije się od obręczy.
W 1993 roku zażądał wymiany, choć obowiązywał go jeszcze trzyletni kontrakt wart ponad 11 milionów dolarów. Trafił do San Antonio Spurs, których gwiazdą był wówczas David Robinson. Po dwuletnim epizodzie w Teksasie, notabene stojącym pod znakiem ciągłych konfliktów, Dennis Rodman dołączył do Chicago Bulls, gdzie z Jordanem i Scottiem Pippenem stworzył pamiętny tercet. Byki wygrały trzy tytuły z rzędu, a Rodman kontynuował swoją dominację na tablicach. Po rozpadzie Bulls grał on jeszcze w Los Angeles Lakers i Dallas Mavericks, ale wówczas jasne już było, że nie wróci do poziomu sprzed lat.
Najważniejsze osiągnięcia:
– 5x Mistrzostwo NBA (1989, 1990, 1996-1998)
– 2x uczestnik Meczu Gwiazd (1990, 1992)
– 2x Trzeci zespół All-NBA (1992, 1995)
– 2x Najlepszy Obrońca Sezonu (1990, 1991)
– 7x Pierwszy zespół All-Defensive (1989-1993, 1995, 1996)
– 1x Drugi zespół All-Defensive (1994)
– 7x Najlepiej Zbierający Zawodnik (1992-1998)
– Numery 10 zastrzeżony przed Detroit Pistons
