Dwa mecze finałów za nami i jak dotąd są to mecze dość jednostronne. W drugim spotkaniu Mavericks byli bliżej i mieli większe szanse na końcowe zwycięstwo, ale wciąż są o co najmniej pół kroku za Celtics. Postanowiłem wyciągnąć nieco wniosków po spotkaniu numer dwa.
- Pierwszy i najważniejszy wniosek jest taki, że bez Kyriego Irvinga nie będzie rywalizacji w tych finałach. Zawodnik Dallas Mavericks wciąż jeszcze może być kluczowym graczem tej serii i pomóc ją odwrócić. W końcu zdarzały się finały NBA, które były odwracane od stanu 0-2. Tylko, że Irving od czasu nadepnięcia na logo Celtics kilka lat temu przegrał z nimi 12 kolejnych spotkań. Dodatkowo nie może odnaleźć swoich pozycji do rzutu, często rzuca na siłę, przez ręce, a co za tym idzie nie trafia.-
- Po dwóch meczach zdobywa średnio 14,0 punktu i trafia zaledwie 35,1% rzutów z gry. Na domiar złego spudłował wszystkie 8 trójek. To wszystko sprawia, że nie daje jakiegokolwiek wsparcia Doncicowi. A to jest Mavericks niezbędne, żeby w ogóle rywalizować. Celtics odcinają atak rywali jak tylko mogą.
- W obu meczach zatrzymali drużynę z Teksasu poniżej 100 punktów. W sezonie zasadniczym Dallas mieli 7 takich spotkań i wszystkie przegrali. W play-off wygrali jeden taki mecz z Los Angeles Clippers, ale ich bilans to 1-5. Jeśli zatem zsumujemy wszystkie takie mecze, to mamy bilans 1-12 i odpowiedź gdzie w pierwszej kolejności szukać szans na wygranie meczu numer trzy.
- A ataku nie będzie też bez celnych rzutów za trzy punkty. Luka Doncic na razie nie zawodzi, w dwóch meczach trafił łącznie 8 trójek, ale poza nim nikt nie trafił więcej niż 1 raz zza łuku. Łącznie pozostali zawodnicy uzbierali jak dotąd 5 trójek na 32 próby, co daje fatalną skuteczność na poziomie 15,6%.
- Sam Doncic wziął sporo winy za przegranie meczu numer dwa na siebie. Słoweniec pięć ze swoich ośmiu strat popełnił po przerwie, do tego trafił tylko 4 z 8 rzutów wolnych i nawet mógłbym się z nim trochę zgodzić gdyby nie poziom pozostałych zawodników. O Irvingu już napisałem wyżej, a co z resztą graczy? Do przerwy meczu numer dwa Mavericks byli w grze, bo Luka do przerwy miał 23 punkty przy 28 pozostałych kolegów z drużyny.
- Pomoc jest potrzebna, a może przyjść ze strony Tima Hardawaya Jr’a. Ten jeszcze niedawno czołowy rezerwowy całej ligi zagrał tylko 8 minut w pierwszym meczu, a w drugim nie podniósł się z ławki nawet na sekundę. Być może on jest w stanie coś dać drużynie. Potrafi być bardzo nieregularny, ale z graczy nie nazywających się Doncic lub Irving ma największy potencjał, żeby zacząć trafiać i zdobyć dużo punktów.
- To czego im też brakuje to właściwy powrót do obrony po stracie piłki. Po dwóch meczach Mavericks mają tylko o jedną stratę więcej od Celtics. Ale w punktach zdobytych po stratach są gorsi aż 39:25.
- Nie jest jednak tak, że drużyna z Bostonu nie ma żadnych problemów. Jayson Tatum nie może odnaleźć swojej dyspozycji rzutowej i jak dotąd trafił tylko 12 z 38 rzutów z gry, co mu daje skuteczność na poziomie 31%. To był jego już ósmy mecz w finałach w karierze i jak dotąd tylko dwukrotnie przekraczał skuteczność 40%. Jeśli chce poza wygraniem finałów zostać ich MVP, to musi się zdecydowanie poprawić, bo jak na razie na najbardziej wartościowego gracza wyrasta ktoś inny.
- A tym kimś jest Jrue Holiday, który był najlepszym graczem meczu numer dwa. Trafił 11 z 14 rzutów z gry w drodze do 26 punktów, do tego nie stracił ani jednej piłki już drugi mecz z rzędu. Łącznie ma jak na razie 38 punktów bez straty w tych finałach, a ostatnim graczem, który tak efektywnie rozpoczął granie o mistrzostwo był Michael Jordan w 1998 roku. Holiday gra tak dobrze, że niektórzy dziennikarze z USA szybko oceniają kto wygrał wymiany sprzed ostatniego sezonu zasadniczego:
Mecz numer trzy zostanie rozegrany w nocy ze środy na czwartek. Do tego czasu Jason Kidd musi znaleźć sposób na zwycięstwo. Inaczej będzie po finałach, bo jeszcze nikt w historii NBA nie wygrał serii od stanu 0-3.
Wspieraj PROBASKET
