Karl Malone zapisał się na kartach historii jako jeden z najlepszych silnych skrzydłowych w NBA, choć nigdy nie zdołał poprowadzić swojego zespołu do mistrzowskiego tytułu. Do NBA trafił w 1985 roku (wybrany z 13. numerem przez Utah Jazz) i do zakończenia kariery w 2004 roku regularnie występował w play-offach. Na pierwszą nominację do Meczu Gwiazd Karl Malone zapracował w trzecim sezonie gry, choć już w drugim notował średnie na poziomie double-double. Najlepsze indywidualnie liczby notował prawdopodobnie w 1990 roku (31 punktów, 11,1 zbiórki, 2,8 asysty), ale w głosowaniu na MVP zajął dopiero 4. miejsce. Tego tytułu doczekał się za to w 1997 i 1999.
Na swój pierwszy finał Konferencji Zachodniej musiał zaczekać do 1992 roku, jednak Jazzmani musieli uznać wówczas wyższość Portland Trail Blazers. Analogiczna sytuacja miała miejsce w 1994 (Houston Rockets) i 1996 (Seattle SuperSonics), ale w 1997 i 1998 roku Utah zdołali finalnie przebić się do finałów. Tam napotkali jednak legendarnych Chicago Bulls Michaela Jordana i pomimo wszelkich starań oraz prowadzenia w serii Byki dwukrotnie okazały się lepsze. Co ciekawe, w kluczowym momencie niedzielnego pojedynku jedynch z finałów Malone zwany “Listonoszem” (The Mailman) usłyszał od Scottie’ego Pippena “listonosz nie doręcza w niedzielę”. Malone spudłował następnie kluczowy rzut osobisty, a po tytuł sięgnęły ostatecznie Byki.
Przez większość swojej kariery Karl Malone występował u boku Johna Stocktona, który do dziś pozostaje rekordzistą pod względem liczby asyst w karierze. W 1993 roku jako jedyny duet w historii NBA obaj zawodnicy otrzymali nagrodę dla MVP Meczu Gwiazd. Malone zdobył wówczas 28 punktów, a Stockton 15 asyst, a Zachód pokonał po dogrywce Wschód 135:132.
Po 18 latach w Utah Jazz Karl Malone dołączył do Los Angeles Lakers, gdzie znajdowali się już Shaquille O’Neal, Kobe Bryant i Gary Payton. Projekt zbudowania w Mieśnie Aniołów “SuperTeamu” nie zdołał zapewnić im mistrzostwa. W finałach (w któych Malone zdobywał średnio zaledwie 5 punktów i 7,3 zbiórki na mecz) lepsi okazali się Detroit Pistons, pozbawiając skrzydłowego szansy na jedyny pierścień w karierze.
Najważniejsze osiągnięcia:
– 2x MVP sezonu (1997, 1999)
– 14x uczestnik Meczu Gwiazd (1988-1998, 2000-2002)
– 2x MVP Meczu Gwiazd (1989, 1993)
– 11x Pierwszy zespół All-NBA (1989-1999)
– 2x Drugi zespół All-NBA (1988, 2000)
– 1x Trzeci zespół All-NBA (2001)
– 3x Pierwszy zespół All-Defensive (1997-1999)
– 1x Drugi zespół All-Defensive (1988)
– Pierwszy zespół debiutantów (1986)
– Numer 32 zastrzeżony przez Utah Jazz
