Finały NBA rządzą się swoimi prawami. To czas wielkich zwycięzców, ale też wielkich przegranych. Wśród nich nie brakuje wybitnych koszykarzy. W 78-letniej historii NBA możemy znaleźć całą masę zawodników, którzy regularnie ponosili porażkę w walce o mistrzowski tytuł. To gracze, którzy wielokrotnie występowali w finałach NBA, ale nigdy ich nie wygrali.
Kilka dni temu opublikowaliśmy tekst o niepokonanych graczach w finałach NBA. Z racji trwającej rywalizacji pomiędzy Boston Celtics, a Dallas Mavericks postanowiliśmy skupić się też na największych przegranych w finałach najlepszej koszykarskiej ligi świata. W niniejszym artykule wzięliśmy pod uwagę zawodników, którzy co najmniej trzy razy przegrywali serie finałów NBA.
Przyjrzymy się zatem koszykarzom, którzy nigdy nie zdobyli tytułu, choć kilkukrotnie docierali do najważniejszej fazy play-offów. Warunkiem znalezienia się na poniższej liście był występ w co najmniej trzech finałach NBA, co wiąże się z tym, że zawodnik w każdej serii musiał przez chociażby sekundę pojawić się na parkiecie.
Oto bilans największych przegranych w historii finałów NBA:
- Elgin Baylor (Minneapolis Lakers, Los Angeles Lakers): 0-7
- Larry Foust (Fort Wayne Pistons, Minneapolis Lakers, St. Louis Hawks): 0-5
- Keith Erickson (Los Angeles Lakers, Phoenix Suns): 0-4
- Rudy LaRusso (Los Angeles Lakers): 0-4
- Steve Mix (Philadelphia 76ers, Los Angeles Lakers): 0:4
- Max Zaslofsky (Chicago Stags, New York Knicks, Fort Wayne Pistons): 0:4
- Nathaniel Clifton (New York Knicks): 0-3
- Darryl Dawkins (Philadelphia 76ers): 0-3
- Harry Gallatin (New York Knicks): 0-3
- Tom Hawkins (Los Angeles Lakers): 0-3
- Hot Rod Hundley (Minneapolis Lakers, Los Angeles Lakers): 0-3
- Darrall Imhoff (Los Angeles Lakers): 0-3
- Caldwell Jones (Philadelphia 76ers): 0-3
- Jim King (Los Angeles Lakers, San Francisco Warriors): 0-3
- Jim Krebs (Minneapolis Lakers, Los Angeles Lakers): 0-3
- Karl Malone (Utah Jazz, Los Angeles Lakers): 0-3
- Dick McGuire (New York Knicks): 0-3
- Sam Perkins (Los Angeles Lakers, Seattle SuperSonics, Indiana Pacers): 0-3
- Bryon Russell (Utah Jazz, Los Angeles Lakers): 0-3
- Brian Scalabrine (New Jersey Nets, Boston Celtics): 0-3
- Eric Snow (Seattle SuperSonics, Philadelphia 76ers, Cleveland Cavaliers): 0-3
- Ernie Vandeweghe (New York Knicks): 0-3
- Gene Wiley (Los Angeles Lakers): 0-3
Prawie połowa zawodników z powyższej listy miała to nieszczęście znalezienia się w nieodpowiednim miejscu i czasie. Mowa o graczach Los Angeles Lakers, którzy w latach 60. bezskutecznie rywalizowali z Boston Celtics, największą potęgą tamtych czasów.
W latach 1959-1969 obie ekipy stoczyły walkę w siedmiu finałach i za każdym razem tylko zespół z Bostonu wychodził zwycięsko z tej rywalizacji. Era Celtics Billa Russella dobiegła końca w 1969 roku, ale do tego czasu w finałach NBA ucierpiało wielu zawodników Lakers, którzy nigdy nie sięgnęli po mistrzostwo.
W 6 z 7 serii finałowych grał Elgin Baylor, jeden z największych gwiazdorów NBA lat 60. Jeziorowcy z nim w składzie trzykrotnie byli bliscy odwrócenia losów rywalizacji, gdyż w 1962, 1966 i 1969 roku doprowadzili do meczu numer siedem. Jednak za każdym razem to Celtics wychodzili zwycięsko.
Po zakończeniu dynastii Boston Celtics (11 tytułów w ciągu 13 sezonów) Baylor w swojej karierze miał jeszcze jedną szansę zrehabilitowania się w serii finałowej. W 1970 roku Lakers zmierzyli się z New York Knicks. Po emocjonującej serii (4:3 dla NYK) Jeziorowcy po raz kolejny nie zostali mistrzami NBA. Dla Baylora była to siódma porażka w finałach i w ten oto sposób stał się posiadaczem jednego z najbardziej niechlubnych rekordów w historii NBA.
Poza Baylorem serie z Celtics (z lat 1959-1969) przegrywali:
- Rudy LaRusso (1962, 1963, 1965, 1966)
- Hot Rod Hundley (1959, 1962, 1963)
- Jim Krebs (1959, 1962, 1963)
- Tom Hawkins (1962, 1968, 1969)
- Gene Wiley (1963, 1965, 1966)
- Darrall Imhoff (1965, 1966, 1968)
- Jim King (1965, 1966)
- Larry Foust (1959)
- Keith Ericson (1969)
Na liście znaleźli się również gracze z przełomu lat 70. i 80. Są to koledzy z Philadelphia 76ers: Darryl Dawkins, Caldwell Jones i Steve Mix. Cała trójka przegrała w finałach z Portland Trail Blazers w 1977 roku, a także z Los Angeles Lakers w 1980 i 1982 roku. I żeby było śmieszniej, Steve Mix po dwóch porażkach z Jeziorowcami przeszedł do klubu z Los Angeles. Grając w Lakers przegrał w następnych finałach NBA (1983), a pogromcą Lakers zostali… Philadelphia 76ers (4-0).
W zestawieniu nie mogło zabraknąć zawodników z lat 80. i 90. Wśród nich jest legenda Utah Jazz, Karl Malone. Gwiazdor klubu z Salt Lake City trzykrotnie awansował do finałów NBA. Co ciekawe, razem z Malonem w każdym z tych zespołów grał Bryon Russell, a nie John Stockton (dwa przegrane finały), który ze słynnym skrzydłowym przez lata tworzył znany duet.
Malone i Russell trzykrotnie przegrali finały NBA, grając w Jazz i Lakers. Najpierw na drodze stanęli im Chicago Bulls (1997 i 1998), a potem Detroit Pistons (2004). Z trzema różnymi drużynami finały przegrywali Sam Perkins i Eric Snow.
Na koniec warto wspomnieć o graczu, który stanowi absolutny wyjątek w całym zestawieniu. To Brian Scalabrine. „White Mamba” trzykrotnie przegrywał finały NBA, najpierw z New Jersey Nets (2002, 2003), a potem z Boston Celtics (2010). Były skrzydłowy, który karierę zakończył w 2012 roku, jest jedynym graczem z tego grona, który może pochwalić się pierścieniem mistrzowskim. Dlaczego znalazł się na liście?
„Scal” był członkiem zespołu z Bostonu, który w 2008 roku sięgnął po mistrzostwo. Skrzydłowy jednak przez całe play-offy ani przez moment nie pojawił się na parkiecie. Ciekawostkę stanowi fakt, że dwa lata później Celtics ponownie zameldowali się w finale, a Scalabrine znowu nie grał w play-offach, poza jednym jedynym meczem w siódmym starciu finałów NBA z Los Angeles Lakers. „Scal” na dosłownie minutę pojawił się na parkiecie, a Celtics przegrali w ostatnim spotkaniu 83:79.
Decyzja Doca Riversa o wpuszczeniu „White Mamby” na parkiet spowodowała, że Brian Scalabrine znalazł się na liście największych przegranych w historii finałów NBA.
Wspieraj PROBASKET
