W swoim debiutanckim artykule dla Probasketu przedstawiłem topowych prospektów tegorocznego draftu. Wielu ekspertów uważa, że prawdziwą siłą naboru nie jest jego czołówka a głębia. Ponoć można znaleźć w nim kilku zawodników, którzy będą potrafili zaskoczyć jak Malcolm Brogdon z ubiegłorocznego draftu. Ile w tym prawdy? Aby się o tym przekonać będziemy musieli poczekać do czasu gdy zawodnicy zadebiutują w NBA. Warto jednak już dziś poznać sylwetki kilku faworytów do tego by stać się draftowym stealem.
Justin Jackson – niski skrzydłowy, typ: końcówka loterii – pierwsza runda
ZALETY:
– Świetne wymiary. Wykorzystuje przewagę wzrostu nad niższymi rywalami zarówno w rzutach jak i podczas prowadzenia akcji własnego zespołu gdy dostrzega partnerów wychodzących na czyste pozycje.
– Gotowy do krycia strzelców i poruszania się za nimi przez cały czas rozgrywania akcji przeciwników.
– Ma parcie na zdobywanie punktów. Solidny (ale nie idealny, o tym w wadach) w akcjach catch and shoot, nawet gdy jest broniony. Doskonale porusza się w kontrach. Od razu gdy nadarza się okazja do kontrowania przeciwnika pędzi w kierunku jego kosza, gdy otrzymuje piłkę od partnerów jest już w pełnym biegu i rywale, którzy dopiero startują zwykle nie mają z nim szans.
– Solidna praca nóg. Potrafi atakować do linii końcowej. Najczęściej korzysta z floaterów.
– Umiejętnie czyta defensywę rywala. Z łatwością znajduje sobie drogę, którą może przedrzeć się pod kosz. Dobrze porusza się po zasłonach, oddaje po nich rzuty i zagrywa do partnerów na czystych pozycjach.
WADY:
– Słabo radzi sobie w obronie 1vs1. Pozwala odpychać się atakującemu.
– Daje łapać się na zasłonach. Przegrywa pojedynki na własnej tablicy.
– Przy próbach catch and shoot z rogów zdarza mu się przerzucać obręcz.
– Często rzuty dolatują jedynie do pierwszej obręczy bądź są zbyt płaskie by trafić do kosza.
– Miewa kłopoty, gdy jest ostro kryty. Zdarza mu się gubić piłkę albo podać do przeciwników.
– Słaby drybling. Brak balansu ciałem, jedynie kozłuje piłkę w różnych kierunkach nie myląc rywala położeniem ciała.
– W pojedynkach z wysokimi często nie trafia z akcji po swoich wejściach pod kosz. Unika kontaktu.
[ot-video][/ot-video]
OG Anunoby – niski skrzydłowy/silny skrzydłowy, typ: końcówka loterii – pierwsza runda
ZALETY:
– Dobre wymiary by grać jako combo forward. W ustawieniach small ball grając czwórkę tworzy spacing w ataku.
– Skoczny zarówno z jednej jak i z dwóch nóg, silny, kończy wejścia bardzo widowiskowo. Kontakt rywala nie jest dla niego żadnym problemem.
– Już w momencie gdy łapię piłkę potrafi znaleźć sobie przestrzeń do pobiegnięcia w kierunku kosza.
– Aktywny na tablicach zarówno bronionej jak i atakowanej.
– Dobry w obronie. Nieustępliwy, podąża za rywalem do końca, niemal zawsze stara się włożyć rękę. Zdolny do bronienia czwórek. Czyta zachowanie rywali w ataku.
WADY:
– Słaby rzut trzypunktowy. Jako sophmore spadła mu skuteczność o ponad 10% względem tego gdy był freshmanem. Czasem wypuszcza piłkę zbyt wolno i za nisko.
– Nie potrafi stworzyć sobie odpowiedniego miejsca to oddania rzutu.
– Tendencja do stopowania dryblingu. Niemal wyłącznie bazuje na sile.
– Nie jest samolubny, ale nie potrafi rozprowadzać gry, psuje proste zagrania, słabo podaje po zasłonach.
– Wciąż musi pracować nad obroną. Daje łapać się na zasłonach, przegrywa pojedynki z wysokimi we własnym pomalowanym, nie najlepszy w obronie graczy bez piłki, często gubi krycie, bywa spóźniony do pomocy.
– Kontuzja kolana, której nabawił się w styczniu wykluczyła go z reszty sezonu. W pierwszych dniach po urazie mówiło się, że odłoży wybór w drafcie na kolejny rok.
[ot-video][/ot-video]
Luke Kennard – rzucający obrońca, typ: końcówka loterii – pierwsza runda
ZALETY:
– Korzysta ze swojej budowy by odepchnąć słabszego rywala i skutecznie zakończyć floater. Potrafi wykonać ten rzut zarówno lewą jak i prawą ręką.
– Świetnie przemieszcza się na obwodzie gdy jego koledzy penetrują dzięki temu ma łatwość znajdowania się na czystych pozycjach.
– Kapitalnie radzi sobie jako rzucający po zasłonach.
– Udaje mu się nabierać rywali na markowane rzuty.
– Solidny z piłką w rękach, gra w dobrym tempie. Trzyma głowę w górze, dostrzega partnerów na dobrych pozycjach.
– Radzi sobie pod presją, pokonuje przeszkody i odgrywa piłki do kolegów.
– Nie przetrzymuje piłki, ma łatwość podejmowania decyzji.
WADY:
– Rywale łatwo radzą sobie z nim w defensywie, daje się przepychać.
– W obronie nie jest tak ruchliwy jak w ataku.
– Gdy kryje graczy z piłką jego reakcje często są spóźnione.
– Gubi krycie gdy kryje zawodników bez piłki. Daje łapać się na zasłonach.
– Ubogi drybling. Gdy nie ma pomysłu na minięcie rywala próbuje ratować się step backami.
– Nie potrafi oderwać się na pierwszym kroku. Gdy uda mu się dotrzeć pod kosz często nie ma miejsca na oddanie celnego rzutu bądź jest blokowany. Unika kontaktu z rywalem.
[ot-video][/ot-video]
John Collins – silny skrzydłowy, typ: końcówka loterii – pierwsza runda
ZALETY:
– Skuteczny w kontrach. Gdy widzi, że jego drużyna przejmuje piłkę lub zbierze na swojej tablicy od razu pędzi w kierunku kosza.
– Najbardziej efektywny gracz w NCAA pod względem zdobywania punktu po akcjach typu pick and roll.
– Niesamowicie skoczny i nie potrzebuje do tego dużo przestrzeni. Łapie podania lobem na niewiarygodnych wysokościach.
– Dobra praca nóg w defensywie.
– Solidny blokujący.
– Ruchliwy, zacięty w ataku. Stara się wypracować przewagę nad kryjącym go rywalem. Potrafi ograć przeciwnika krótkim dryblingiem. Wyczuwa zachowanie obrońcy.
– Walczy o zbiórki po dwóch stronach parkietu.
WADY:
– Nie wie jak zachowywać się w defensywie. Nie potrafi bronić pick and rolli, zdecydowanie mniej ruchliwy, często spóźniony w reakcjach, nie stara się być blisko rywala, daje łatwo ogrywać się pod koszem, gubi krycie zawodników bez piłki, zdarzają mu się kłopoty z faulami.
– Zdarza mu się nie dopasować rzutu do sytuacji w jakiej się znajduje.
– Nie korzysta z pomocy kolegów, kończy sam mimo podwojeń, często nieskutecznie.
– Nie ma zmysłu do podań, odgrywa nerwowo, niecelnie.
– Przywiązuje znacznie mniejszą wagę dokładności niż sile.
– Wciąż musi pracować nad grą blisko kosza, w NBA nie będzie mu tak łatwo ogrywać rywali w pomalowanym.
[ot-video][/ot-video]
Harry Giles – silny skrzydłowy/środkowy, typ: początek poza loterią – pierwsza runda
ZALETY:
– W dobrym tempie rusza do kontr. Zazwyczaj jest pierwszy pod koszem i wykorzystuje podania kolegów.
– Świetnie ścina do kosza po zasłonach.
– Bardzo dobry wyskok gwarantuje dobre wykończenie zagrań lobem.
– Ruchliwy w obronie, stara się nie ustępować przeciwnika na krok i dobrze korzysta z rąk przeszkadzając rywalowi w oddaniu rzutu. Skupiony do końca.
– Potrafi czytać zasłony w defensywie i przebijać się przez nie.
– Przewiduje zagrania rywali w wolnym ataku pozycyjnym. Stara się przejąć piłkę zanim trafi do zawodnika.
– Walczy na obu tablicach, próbuje zdobyć lepszą pozycję od przeciwnika, korzysta z dobrego wyskoku i silnych rąk.
WADY:
– Nie zagraża w rzutach z dalszej odległości. Słaby jumper.
– Utrzymywanie się przy piłce i praca nóg do poprawy.
– Nie korzysta z balansu ciała. Zazwyczaj obraca się i oddaje nieprzygotowane rzuty z prawej ręki,
– Pomimo, że potrafi oddawać jump hooki z obu rąk to zdarza mu się nie trafiać ich nawet w obręcz czy tablicę.
– Przy agresywnym kryciu lub podwajaniu traci chłodny umysł, spuszcza głowę w dół i stara się przejść rywala samodzielnie, nie korzysta z pomocy kolegów.
– Źle korzysta z rąk, gdy przeciwnik wdaje się z nim w drybling. Wpycha je tam gdzie nie trzeba i zalicza bezsensowne faule.
– Gubi krycie, nie za bardzo wie jak poradzić sobie z pilnowaniem graczy bez piłki. Zbyt wolno podbiega pomóc kolegom.
– Przegrywa pojedynki siłowe z piątkami. Lepiej radzi sobie kryjąc czwórki.
– Długa historia kontuzji.
[ot-video][/ot-video]
Jarrett Allen – środkowy, typ: początek poza loterią – pierwsza runda
ZALETY:
– Świetny wyskok z pozycji stojącej. Skutecznie kończy akcje po podaniach lobem.
– Korzysta z solidnego zasięgu, atakuje obręcz z dala od kosza.
– Wie jak poruszać się w kontrach, ucieka rywalom. Z piłką w kontrze również efektywny, potrafi przebiec ponad pół boiska na trzech kozłach.
– Solidny jako defensor pick and rolli.
– Nieustępliwy w bronieniu 1vs1.
– Ma zadatki na rim protectora, nie pozwala na odważne wejścia rywali i próbuje blokować ich rzuty.
– Stara się dominować strefę podkoszową, zarówno w defensywie jak i ofensywie. Walczy o trudne piłki, atakuje zbiórki z dalszych pozycji.
– Solidny jumper, bardzo dobry jump hook.
WADY:
– Przegrywa pojedynki fizyczne pod koszem lub jest spóźniony przy wejściach rywali.
– Zbyt wolno dołącza się do pomocy w defensywie. Zamiast podbiec zdarza mu się dreptać w kierunku zagrożenia.
– Często „przyspawany” do pomalowanego w obronie, nie zauważa wolnych graczy na obwodzie.
– Gdy nie jest odpowiednio skoncentrowany przepuszcza podania po zasłonach. Podobnie zdarza mu się przepuścić zbiórkę w defensywie jedynie patrząc na to co się dzieje.
– Nie bazuje na swojej fizyczności, przegrywa pojedynki, daje sobie wyrywać piłkę.
– Słabo rzuca pod presją rywala.
– Nie potrafi stworzyć sobie przestrzeni do rzutu.
– Notuje sporo strat. Ograniczona wizja rozegrania akcji.
Bam Adebayo – środkowy, typ: początek poza loterią – początek drugiej rundy
ZALETY:
– Ma pęd na kosz rywala. Świetny w kontrach, rusza od razu po przejęciu piłki.
– Wykorzystuje podania lobem. Zazwyczaj kończy widowiskowo, a gdy nie jest w stanie zakończyć wsadem pewnie odbija piłkę do kosza. Dobre wyczucie.
– Gdy jest z piłką atakuje pole podkoszowe by zakończyć akcję wsadem.
– Świetny na atakowanej tablicy. Stara się dominować nad graczami rywali. Bazuje na swojej sile.
– Nie jest najlepszy na bronionej tablicy, ale ma solidne warunki by to poprawić.
– Radzi sobie z bronieniem czwórek i ustawień typu small ball.
– Dobrze pracuje na nogach w defensywie.
– Wyczuwa drogę podania i stara się odbierać piłki uprzedzając rywala.
WADY:
– Słaby w krótkim rozegraniu pick and rolli. Nie wjeżdża pod kosz z obwodu, ograniczony jako podający.
– Niezbyt wie jak grać na high postcie. Bardzo wolno podejmuje decyzje. Traci piłki.
– Nie dostrzega kolegów na lepszych pozycjach.
– Nie radzi sobie w defensywie pick and rolli.
– Daje ogrywać się pod własnym koszem.
– Łatwo nabiera się na fake plays.
– Częsty brak zaangażowania w defensywę, odpuszcza krycie, ręce wzdłuż ciała, nie zawsze stara się zbierać piłki zamiast tego stoi i patrzy.
Ivan Rabb – silny skrzydłowy/środkowy, typ: początek poza loterią – początek drugiej rundy
ZALETY:
– Świetnie wyczuwa moment w którym może wyruszyć do kontry, zazwyczaj jest pierwszy pod koszem rywala i dostaje podanie do wykończenia.
– Ścina do kosza po pick and rollach i wykorzystuje zagrania kolegów.
– Kapitalnie walczy o zbiórki. Duże dłonie zapewniają pewny chwyt. Agresywnie atakuje piłkę, nie boi się tłoku i kontaktu z rywalami.
– Bardzo solidny w zbiórkach ofensywnych, stara się uprzedzić rywala wychodząc przed niego.
– Radzi sobie na półdystansie. Korzysta ze step backów by stworzyć sobie miejsce do skutecznego rzutu.
– Dobra praca nóg.
– Duże koszykarskie IQ, wspiera kolegów w defensywie, oddaje im piłkę gdy znajdują się w lepszej sytuacji w ataku.
WADY:
– Niższy i chudszy od rywali na swojej pozycji. Nie zawsze znajduje sposób jak nadrobić te braki w pojedynkach.
– Słabo radzi sobie w rzutach pod kryciem.
– Często rzuca zbyt płasko.
– Nie potrafi wygrywać pojedynków twarzą do rywala.
– Kiepski w kończeniu w tłoku, słaba skuteczność w rzutach po kontakcie.
– Nie radzi sobie w defensywie z zawodnikami szybszymi od siebie.
– Daje przepychać się pod swoim koszem.
– Często odpuszcza sytuacje w których mógłby jeszcze spróbować zablokować rywala.
[ot-video][/ot-video]
Sindarius Thornwell – rzucający obrońca, typ: końcówka pierwszej rundy – początek drugiej rundy
ZALETY:
– Dobry pierwszy krok na którym buduje sobie przewagę nad rywalem by skończyć nad obręczą.
– Instynkt do zdobywania punktów, oddaje dużo rzutów.
– Dobra trójka z czystej pozycji.
– Kreuje sobie sytuacje rzutowe i próbuje pomóc w tym kolegom z zespołu.
– Silny, przedziera się między obrońcami.
– Walczy o piłki na tablicach.
WADY:
– Kłopoty z celnością gdy ma rywala przy sobie.
– Zbyt bardzo polega na swojej sile, nie na atletyzmie.
– Często podejmuje złe decyzje, traci piłki.
– Powinien popracować nad swoją gorszą, lewą ręką.
– Nie zawsze wie jak zachować się w defensywie. Czasami brakuje mu także zaangażowania, gubi krycie.
Semi Ojeleye – niski skrzydłowy/silny skrzydłowy, typ: końcówka pierwszej rundy – początek drugiej rundy
ZALETY:
– Budowa ciała gotowa do gry w NBA. Świetny atleta.
– Dobra trójka z otwartych pozycji.
– Stara się zbierać na obu tablicach.
– Stawia świetne zasłony.
– Nie jest samolubny, szuka kolegów na lepszych pozycjach.
– Bardzo solidny obrońca. Wie jak poruszać się za zawodnikami bez piłki.
WADY:
– Bardzo ograniczony w grze ofensywnej.
– Nie najlepszy z piłką w rękach.
– Spowalnia akcje, długo podejmuje decyzje.
– Nie potrafi wykreować sobie sytuacji rzutowych.
– Musi pracować nad lewą ręką.
– Słaby w rzutach catch and shoot. Rzuty pod kryciem dość nieskuteczne.
Jawun Evans – rozgrywający, typ: końcówka pierwszej rundy – początek drugiej rundy
ZALETY:
– Świetny w kontrach gdy ma wolną przestrzeń, dzięki swojej szybkości i agresywności jest niemal nie do zatrzymania.
– Dobrze wykorzystuje zasłony. Robi sobie miejsce do oddania rzutu i próbuje trafiać do kosza bądź agresywnie wbija się w pomalowane.
– Skutecznie wjeżdża pod kosz, prowadzi piłkę blisko siebie wbijając się między rywali.
– Dzięki szybkości ruchów i sprytowi radzi sobie w izolacjach.
– Dostrzega to czego inni by nie dostrzegli, niesamowity przegląd pola.
– Potrafi znaleźć wolnego partnera i zagrać mu dobrą piłkę w niemal pełnym biegu.
– Wjeżdżając pod kosz nie myśli tylko o oddaniu rzutu, szuka niekrytych kolegów.
– Mimo braku warunków do bycia dobrym obrońcą stara się agresywnie bronić graczy posiadających piłkę.
WADY:
– Słabe warunki fizyczne powodują, że jest często blokowany podczas swoich wjazdów, ma kłopoty z wykończeniem w tłoku.
– Miewa problemy gdy musi podać przez zawodnika, który aktywnie pracuje rękami w obronie.
– Ma kłopoty z podaniami po wjazdach, gdy partnerów zasłaniają wysocy obrońców.
– Lepiej zbudowani rozgrywający zwykle radzą sobie z nim w obronie.
– Słaby w bronieniu izolacji. Agresywność nie zastępuje fizyczności.
– Tragiczny w próbach catch and shoot.
– Zdecydowanie lepiej czuję się na półdystansie niż za linią trzypunktową.
Autor: Dawid Karaś
Wspieraj PROBASKET
