NBA: Pokona Wembanyamę i zostanie najlepszym obrońcą ligi?

Dyson Daniels nie został ostatecznie wybrany najlepszym defensorem ligi, ale bez wątpienia należy do wyjątkowego grona najbardziej utalentowanych obrońców w NBA. Co może sprawić, by pomimo powrotu do gry Victora Wembanyamy 22-letni zawodnik Atlanta Hawks mógł tym razem sięgnąć po to wyróżnienie i dlaczego aż tylu dziennikarzy nie postawiło w minionym sezonie ani na Danielsa, ani na ostatecznego zwycięzcę Evana Mobleya?

Kilka dobrych tygodni temu Evan Mobley został wybrany Najlepszym Defensorem sezonu 2024/25. Skrzydłowy Cleveland Cavaliers uzyskał 285 z 500 możliwych punktów, na co złożyło się m.in. 35 głosów plasujących go na pierwszym miejscu. Za jego plecami znalazł się Dyson Daniels z Atlanta Hawks, jedna z największych rewelacji poprzednich rozgrywek, która zgarnęła 197 punktów (25 głosów na 1. miejsce).

Bliżej kulisom takiego obrotu spraw przyjrzał się Chris Sheridan w swoim artykule na SportsBoom. Miał on m.in. okazję porozmawiać ze Steve’em Holmanem, wieloletnim komentatorem spotkań Jastrzębi, dla którego wyniki głosowania stanowią wielkie rozczarowanie.

—Byłem zszokowany, że [Daniels] nie wygrał w zeszłym sezonie. Ma dopiero 22 lata i stanie się jedynie lepszy. Sprawia, że atak drużyny przeciwnej musi się zmienić. Nie chodzi tylko o przechwyty i wybicia piłki. Pod względem defensywy nastawia ton wszystkim w swoim zespole. Nawet Trae Young z tego korzystał i zdecydowanie bardziej przykładał się do obrony — przyznał Holman.

Daniels królem przechwytów

Daniels ma za sobą fantastyczny sezon, który utorował mu drogę do wieloletniej kariery w NBA. Autor wspomnianego wcześniej artykułu skupił się na jego najważniejszym osiągnięciu. Rozgrywki zakończył z dorobkiem 229 przechwytów, co było największym wynikiem od sezonu 1995/96 i 231 przechwytów Gary’ego Paytona.

W tamtym sezonie Payton otrzymał ostatecznie statuetkę DPOY, podobnie jak Michael Jordan w 1986/87, kiedy to na swoim koncie zapisał 236 przechwytów. Wynik Danielsa wciąż jest jednak wielce imponujący, bo pobił drugi rezultat minionych rozgrywek (autorstwa Shaia Gilgeous-Alexandra) o aż 98. To wyjątkowa różnica jak na pierwszą i drugą pozycję.

Kiedy zwycięzcy owego plebiscytu nie mogli pochwalić się podobnym wynikiem, to nadrabiali blokami, choć doskonale zdajemy sobie sprawę, że obrona w koszykówce to więcej niż tylko te dwie kategorie. Autor artykułu wskazuje mimo wszystko, że Mobley był dopiero 6. zablokowanych rzutach, 13. w zbiórkach defensywnych, 112. w przechwytach i 63. w Defensive Win Shares.

Zdaniem dziennikarza wyborcy nie chcą pomijać przy wyróżnieniach zaskakująco dobrze prezentującego się zespołu. Z tego względu Kenny Atkinson miał zostać wybrany Trenerem Roku. Dochodzi do tego fakt, że Hawks zajęli dopiero 8. miejsce w tabeli Konferencji Wschodniej, przegrywając następnie oba mecze turnieju play-in, podczas gdy Cavs osiągnęli drugi najlepszy bilans w całej lidze.

— Daniels miał jeden mecz z 8 przechwytami, dwa mecze z 7 przechwytami, cztery mecze z 6 przechwytami, siedem meczów z 5 przechwytami i 13 meczów z 4 przechwytami. Ludzie, nikt inny czegoś takiego nie robi, a kiedy masz już zawodnika, o którym możesz powiedzieć, że „nikt inny czegoś takiego nie robi”, masz wtedy zawodnika, na którego warto postawić — czytamy w artykule.

Pod nieobecność Victora Wembanyamy to właśnie opisywana dwójka walczyła w ostatnich tygodniach sezonu o tytuł najlepszego defensora. Sheridan zwraca jednak uwagę na jeden element. Aż 10 ze 100 głosujących nie umieściło Mobleya na swoich kartach, na których wypisali przecież trzech czołowych kandydatów. W przypadku Danielsa było to aż 37 głosujących.

Czy konkurencja rzeczywiście była aż tak silna, by głosy rozłożyły się w ten sposób? Czy istnieje szansa, że próbujący wyróżnić się swoją zaawansowaną wiedzą o koszykówce dziennikarze oddadzą swoje głosy na Danielsa, nawet jeżeli Wembanyama rozegra wystarczającą liczbę meczów i cały czas będzie prezentował najwyższy światowy poziom po bronionej stronie parkietu?

Co siedzi w głowie głosującego?

Autor tekstu przypomina historię z sezonu 1996/97, kiedy to Michael Jordan walczył o swój piąty tytuł MVP sezonu zasadniczego. Chicago Bulls dopiero co zakończyli rozgrywki zasadnicze z dorobkiem 69-13, a MJ zdobywał średnio 29,6 punktu, 5,9 zbiórki, 4,3 asysty oraz 1,7 przechwytu na mecz. Za jego plecami w klasyfikacji strzelców znajdował się Karl Malone (27,4 punktu, 9,9 zbiórki, 4,5 asysty) z Utah Jazz (64-18).

Pracujący wówczas jako korespondent autor miał okazję porozmawiać z jednym z dziennikarzy USA Today, który brał udział w głosowaniu — wtedy jeszcze poprzez fizyczną pocztę — na Najbardziej Wartościowego Gracza. Jak wyglądała ich rozmowa?

— Ja już zagłosowałem. Zdecydowałem się na Karla Malone’a.
— Dlaczego?
— Bo mam dość ciągłego głosowania na Jordana.

Podobne podejście zarzucało się niedawno dziennikarzom, kiedy po tytuł MVP sięgał Joel Embiid zamiast Nikoli Jokicia, który mógł mieć na koncie już cztery takie statuetki. Podobnie bywało również w poprzednim sezonie, gdy na zwycięzcę wybrano Shaia Gilgeous-Alexandra z Oklahoma City Thunder.

Autor ze SportsBoom zaznacza, że głosujący potrafią być wybredni i postawić na swoim czy wyróżnić się z tłumu. Z tego właśnie względu niektórzy całkowicie pominęli Evana Mobleya czy Dysona Danielsa w swoich zestawieniach. Czy — tak jak pytaliśmy już wyżej — podobnie może być w przypadku, gdyby Daniels rywalizował o tytuł z Wembym?

Pomimo drugiego miejsca w tegorocznym zestawieniu kurs na zwycięstwo Danielsa w DPOY na rozgrywki 2025/26 wynosi aż +2500. Murowanym faworytem (-170) jest oczywiście Victor Wembanyama z San Antonio Spurs. Francuz przeszedł jednak sporo, od problemów z zakrzepicą, po zmiany kadrowe w zespole, więc należy podchodzić do tego typu zakładów z rozwagą. Jeżeli ktoś lubi jednak ryzyko i chce postawić na opcję nieoczywistą, która może zaskoczyć Francuza, to warto rozważyć Dysona.