Strona główna NBA Statystyki NBA: Chris Paul bohaterem, Jimmy Butler z najlepszym występem, wyjątkowe...

Statystyki NBA: Chris Paul bohaterem, Jimmy Butler z najlepszym występem, wyjątkowe rekordy Sixers i Grizzlies

Przez

1 maja 2022

2551

Statystyczne rekordy albo unikatowe pod kątem osiągnięć występy w play-offs to nieco inny kaliber niż statystyki sezonu regularnego. Z jednej strony mamy tu wielokrotnie mniej spotkań na przestrzeni historii niż tych w sezonie zasadniczym, z drugiej strony intensywność gier często utrudnia śrubowanie niebotycznych statystyk. Nie znaczy to jednak, że w pierwszej rundzie nie działo się nic ciekawego. Zapraszam na przegląd statystycznych ciekawostek pierwszej rundy tegorocznych play-offs.

Bez wątpienia Chris Paul był jednym z bohaterów tej fazy rozgrywek. Rozgrywający Phoenix Suns w meczu otwierającym serię z New Orleans Pelicans rzucił 30 punktów, miał 10 asyst i trafił aż 12 z 16 rzutów z gry. Został czwartym przypadkiem w historii play-offs z minimum trzydziestopunktowym meczem double-double z dwucyfrowymi asystami oraz skutecznością co najmniej 75% z gry. Poprzednie trzy przypadki to LBJ w 2020 (30-6-10 i 10/12 z gry), Chris Paul w 2014 (32-2-10 i 12/14 w barwach Clippers) i MJ w 1991 (33-7-13, 15/18 w finałach NBA). Po wspomnianym meczu, niespełna 37-letni Paul został najstarszym w historii play-offs graczem z meczem z co najmniej 30 punktami i 10 asystami, starszym od Steve’a Nasha z roku 2010 o prawie rok.
Pięć pierwszych występów Paula w tegorocznych rozgrywkach posezonowych kończyło się przekroczeniem 10 asyst przez gracza Phoenix, dopiero w szóstym meczu rozdał „tylko” 8 decydujących podań. W historii play-offs jest to ósmy przypadek, kiedy zawodnik nie schodzi poniżej 10 asyst w pięciu pierwszych meczach PO: CP3 w 2022, Russell Westbrook w 2021, Steve Nash w 2007, John Stockton w 2000, 1996 i 1991, Magic Johnson w 1985 i 1984. Poza tym, mecz nr 5 serii z Pelicans był 50 meczem double-double z asystami Paula. Wyprzedził tym samym LeBrona, awansował na 4 miejsce listy wszech czasów, a do trzeciego Nasha ma 1 taki mecz straty.
Niesamowity wyczyn był udziałem Paula w meczu nr 6. Gracz Phoenix rzucił 33 punkty, nie myląc się w żadnym z 14 rzutów z gry (13 rzutów za dwa i jeden za trzy), oraz 4 rzutów wolnych. Paul pobił rekord wszech czasów rozgrywek play-offs pod względem rzutów w meczu na 100% skuteczności, dotąd rekordzistą był Nene w 2017 i Larry McNeil w 1975 rzucający po 12/12 z gry. Dodatkowo 13/13 biorąc pod uwagę rzuty za dwa, to też nowy rekord. Poprzedni należał do wspomnianej dwójki, która rzucała 12/12 bez rzutów trzypunktowych. Nene i McNeil dzierżyli też rekord największej liczby punktów zdobytych w meczu PO bez pomyłki z gry, obaj rzucali po 28 punktów. Kolejny nieaktualny już rekord to liczba punktów bez pomyłki z gry i z rzutów wolnych – tu rekordzistą dotąd był Serge Ibaka z roku 2012, rzucający 11/11 z gry i 4/4 z rzutów wolnych, co dało mu 26 punktów.
Najlepszy występ punktowy zawodnika w tegorocznych play-offs to jak dotąd mecz nr 2 serii Heat i Hawks w wykonaniu Jimmiego Butlera. Gracz Miami rzucił 45 punktów (15/25 z gry), nie popełnił też straty, zanotował tym samym najlepszy swój w karierze występ pod względem punktów w PO. Dotąd rzucał najwięcej 40 punktów, dwa lata temu. W Miami to czwarty najlepszy występ w historii rozgrywek posezonowych, więcej punktów rzucali tam LBJ w 2014 (49) i Dwyane Wade w 2010 (46), a tyle samo LeBron w 2012. Wspomniany występ Butlera był 13 meczem Heat w play-offs kiedy mają zawodnika na poziomie co najmniej 40 punktów, a bilans takich meczów to perfekcyjne 13-0. Ciekawy jest jeszcze brak strat, bo meczów bez straconej piłki i z minimum 45 punktami było bardzo niewiele w historii play-offs w NBA: Dominique Wilkins w 1988 (47 punktów), Paul Pierce w 2002 (46), Kevin Durant w 2019 (46), Jamal Murray 2020 (50) i Butler 2022 – czyli piąty taki występ w historii. Butler nie dość że nie miał straty, to nie miał też faulu – z wymienionej czwórki tylko Wilkins przekraczał 45 punktów, notując zero strat i fauli.
Ciekawy debiut w rozgrywkach play-offs za Anthonym Edwardsem. Do zapamiętania szczególnie mecz nr 1 serii przeciwko Memphis, kiedy gracz Minnesoty zaliczył 36 punktów, co było czwartym wynikiem punktowym play-offs w historii Minnesota Timberwolves. W Minneapolis dwukrotnie 40 punktów trafiał Sam Cassell w 2004 (to rekordy), a 37 punktów zdobył Troy Hudson w 2005. Co ciekawe, KG miał najwięcej 35 punktów w barwach Wilków. Edwards we wspomnianym meczu debiutował w play-offs, był to pod względem zdobyczy punktowych jeden z sześciu najlepszych wyników w historii debiutów w fazie PO. Czołówka to: Luka Doncić 42 punkty w 2020, George Mikan 37 w 1949, Kareem Abdul-Jabbar 1970, Gary Brokaw 1976, Derrick Rose 2009 i Anthony Edwards 2022 – po 36 punktów.
Duncan Robinson w meczu nr 1 serii z Atlantą rzucił 27 punktów w 23 minuty z ławki, trafiając 9/10 rzutów z gry (8/9 z dystansu) i jedyny wykonywany rzut wolny. 27 punktów z pierwszego występu Robinsona w tych play-offs, które rzucił wykonując tylko 10 rzutów z gry i tylko jeden rzut wolny daje współczynnik skuteczności True Shooting na poziomie 130%TS (to miara uwzględniająca większą wagę rzutów z dystansu oraz rzuty wolne). Wśród play-offowych meczów, w których zawodnik rzucał co najmniej 25 punktów, to zdecydowany rekord. Dotychczasowym rekordem było 117.3% Brada Davisa w 1984 kiedy rzucał 8/8 z gry (5/5 za trzy) i 5/7 z linii, zdobywając 26 punktów. Wśród występów co najmniej dwudziestopunktowych, ten Robinsona jest trzecim z najlepszym TS% w historii, po Robercie Horrym w 1997 i Predragu Stojakoviciu w 2011. Rekordzista Horry rzucał 21 punktów trafiając 7/7 za trzy i nie oddając żadnych innych rzutów, co dało mu 150%TS – maksymalny możliwy wskaźnik.
Występ Robinsona był ciekawy jeszcze z kilku innych powodów. Gracz Miami Heat został 11 zawodnikiem z ławki w play-offs, który pomylił się co najwyżej raz, oddając minimum 10 rzutów z gry. Ostatnim był Nene 5 lat temu, który jest też rekordzistą w liczbie celnych rzutów na takiej skuteczności (wspomniane przy okazji paragrafu o Chrisie Paulu 12/12). Rezerwowi z co najmniej 8 trójkami i maksymalnie jedną pomyłką – tu Robinson jest drugi w historii po 9/10 Jasona Terrego z 2011. Wśród starterów było tylko pięciu kolejnych takich graczy w historii (wszyscy mieli po 8/9): Chris Paul w 2014, Klay Thompson w 2013, Chauncey Billups w 2009, Michael Finley 2007 i Mookie Blaylock w 1997. Występ Robinsona był więc pierwszym meczem z 8/9 za trzy od 8 sezonów play-offs. Pomijając skuteczność, Robinson pobił też rekord Heat w liczbie trójek w meczu (niezależnie czy gracza rezerwowego czy startera). Dotąd on sam trzykrotnie trafiał po 7, tyle co Mike Miller i Damon Jones. 7 trójek Millera z finałów 2012 było do tej pory rekordem Miami z ławki.
Jonas Valanciunas też świetnie zaczął serię. W pierwszym meczu do 18 punktów dołożył aż 25 zbiórek (13 w ataku), co dotąd jest najlepszym wynikiem tych play-offs. 25 zbiórek to playoffowy rekord zbiórek w karierze Litwina oraz wyrównanie bezwzględnego rekordu jego kariery z lutego 2020. Jest to też nowy rekord Pelicans (a właściwie organizacji z Nowego Orleanu) pod względem zbiórek zawodnika w meczu PO, poprzednim było „zaledwie” 19 Anthonego Davisa z 2018. W ostatnich 40 latach (dokładniej po roku 1980) było tylko 4 zawodników i 5 meczów z co najmniej 25 zbiórkami w meczach play-offs i byli to Hakeem Olajuwon dwukrotnie (1987 i 1988), Tim Duncan w 2002, Dwight Howard w 2015 i Bismack Biyombo w 2016. Z kolei 13 zbiórek ofensywnych Valanciunasa to piąty wynik (i czwarte nazwisko) w play-offs, od kiedy w statystykach zaczęto rozdzielać zbiórki na obu tablicach (czyli od 1975): Moses Malone w 1977 i 1979 (15 i 13), Shaq w 1995 (14), Tyson Chandler w 2011 (13). Odkąd notowane są zbiórki ofensywne, Litwin jest pierwszym przypadkiem który w meczu PO miał co najmniej po 12 zbiórek na obu tablicach.
Klay Thompson miał mniej udany mecz nr 5 serii przeciwko Denver Nuggets (1/6 za trzy), ale w pierwszych czterech meczach rzucał średnio 24.5 punktu i trafiał ponad 5 rzutów trzypunkowych na mecz, ze skutecznością 50%. 21 trójek w pierwszych 4 meczach play-offs to nowy rekord NBA. Poprzednim było 20 trójek Stepha Currego z 2015 i Damiana Lillarda z 2021. Z kolei 22 celne rzuty trzypunkowe po pięciu występach to jeden z kilkunastu najlepszych wyników w historii, ale do rekordu 32 celnych Lillarda brakuje bardzo dużo.

Ponieważ Grizzlies to jedna z najmłodszych organizacji w NBA, dodatkowo dość nieregularnie grająca w play-offs, stosunkowo łatwo o rekordy franczyzy w meczach play-offs:

Ja Morant w meczu nr 3 serii z Minnesotą zanotował 16 punktów i po 10 zbiórek i asyst i został pierwszym w historii Grizzlies graczem z triple-double w play-offs. Morant ma 22 lata i 8 miesięcy, w historii PO było 12 meczów triple-double zawodnika młodszego od Moranta, ale nazwisk zdecydowanie mniej – najmłodszy Magic Johnson (20 lat, 8 miesięcy) i potem LBJ, Luka Doncić, Ben Simmons i Russell Westbrook.
W meczu nr 4 Morant miał bardzo duże problemy ze skutecznością (4/13), ale rozdał 15 asyst, czym pobił rekord asyst w historii organizacji Grizzlies w meczu play-offs. Dotychczasowy rekord w Memphis to 13 asyst Conleya, a dwucyfrowe asysty dla Grizzlies osiągali właśnie tylko Morant (sześciokrotnie, licząc też mecz nr 6) i Conley (8 razy).
Desmond Bane w meczu nr 4 zdobył 34 punkty, trafiając 8 z 12 rzutów z dystansu. Pobił tym samym rekord trójek w historii organizacji w meczu PO, poprzedni rekord należał też do niego, wynosił 7 i przetrwał 3 dni. Rekordem przed tym sezonem było 5 – tyle trafiali Grayson Allen i Ja Morant w zeszłym sezonie, Mike Conley w 2012, Mike Miller 2014 i 2005, Quincy Pondexter w 2013. Jednocześnie 34 punkty to jeden z 5 najlepszych punktowo występów zawodnika w barwach Grizzlies w PO.
Bane w tych play-offs zdobywa średnio 23.5pts/g, to 13 najwyższa średnia rozgrywek i ósma wśród zawodników którzy awansowali do drugiej rundy (Butler, Tatum, Doncic, Giannis, Curry, Brunson, Embiid). Poza tym Bane trafił 27/56 za trzy w rozgrywkach (48.2%). To najwięcej celnych trójek ze wszystkich zawodników w tym sezonie w play-offs (Anthony Edwards trafił 23, Klay 22) i najwięcej w historii Grizzlies w pojedynczych PO. Poprzednim ich rekordem były 24 celne rzuty z dystansu (ale w 15 meczach!) Quincy Pondextera w 2013.
Kolejny rekord w historii Memphis Grizzlies to Jaren Jackson Jr. Lider bloków sezonu regularnego pobił rekord organizacji z Tennessee pod względem liczby bloków w meczu PO, notując ich aż 7. Dotąd najwięcej miał Marc Gasol – 6 (w 2013), 5 (2011 i 2015) i 4 (2013), a 4 lub więcej zablokowanych piłek w meczu miał tam jeszcze tylko Pau Gasol (4 w 2005).

Rekordy swoich organizacji w tych play-offs pobijali również Trae Young i Javonte Green:

Dla gracza Atlanta Hawks seria z Miami była wybitnie nieudana. Young rzucał niewiele ponad 15 punktów w meczu, na bardzo słabej skuteczności 31.9% z gry. Średnio w meczu trafiał 4.4 rzutu, notując aż 6.2 straty. W meczu nr 2 miał ich 10 i został 15 graczem w historii play-offs z dwucyfrową liczbą strat w meczu. Rekord to James Harden z 2015 i 12 strat. W Atlancie nikt nigdy nie stracił 10 piłek w meczu PO, poprzednim rekordem było 9 Younga z zeszłego czerwca i Mookie Blaylocka z 1993.
Javonte Green zagrał dopiero sześć meczów w play-offs w karierze, a w meczu kończącym serię Milwaukee Bucks z Chicago wyszedł na boisko w roli startera i pobił rekord przechwytów Bulls w postsezonie. Dotychczasowym rekordem było 6, które osiągali Horace Grant w 1988, Michael Jordan czterokrotnie (1988, 1989, 1990 i 1991) i Scottie Pippen w 1991.

Garść statystyk i ciekawostek drużynowych:

Philadelphia 76ers w pierwszym meczu z Toronto mieli zaledwie 3 straty. To wyrównanie rekordu NBA w play-offs (w sezonie regularnym rekord to 1 strata). Podobnie jak zespół z Filadelfii, 3 straty w play-offs miało 6 innych zespołów w historii, ostatnio Cavaliers w 2018, co ciekawe również w meczu przeciwko Toronto.
Sweep Boston Celtics nad Brooklyn Nets nie był całkiem przekonywujący, przynajmniej pod względem statystyk. Średnia różnica pomiędzy zespołami wynosząca 4.5 punktu na mecz, to trzeci najbardziej zacięty sweep w historii formatu best-of-seven (czyli 4-0), po seriach Cavaliers – Pacers w 2017 i Warriors – Bullets 1975 (w Finałach).
Trzy z czterech zwycięstw Grizzlies zostały odniesione dopiero w końcówkach. Memphis przegrywali po trzech kwartach meczu nr 3 różnicą 16 punktów, po trzech kwartach meczu nr 5 różnicą 11 punktów, oraz po trzech kwartach meczu nr 6 różnicą 10 punktów – wszystkie te mecze wygrywając. W historii play-offs nie było drużyny, która wygrałaby dwukrotnie mecz w ramach jednej serii, w którym w ostatniej części gry zmuszona by była odrabiać dwucyfrowe straty. Memphis dokonali tego trzykrotnie. Oczywiście, odwracając punkt widzenia, w historii nie było też drużyny która dwukrotnie w jednej serii wypuściłaby takie prowadzenie w meczu, a Timberwolves zrobili to trzykrotnie.

Dodatkowo:

Doc Rivers w pierwszej rundzie tegorocznych play-offs przekroczył barierę 100 zwycięstw w karierze w rozgrywkach posezonowych. Tym samym dołączył do czterech innych trenerów z tyloma zwycięstwami w karierze: Phil Jackson (229), Pat Riley (171), Gregg Popovich (170), Doc Rivers (102) i Larry Brown (100) to czołowa piątka.
W międzyczasie Marcus Smart został wyróżniony nagrodą Defensive Player of the Year. Wyróżnienie to trafia do niego jako drugiego zawodnika w historii Celtów po Kevinie Garnettcie 2008. Jest też pierwszym od 26 sezonów obrońcą z tą nagrodą, po Garym Paytonie w 1996.